احتمالا روش خشک کردن انگور به طور تصادفی کشف شده است. تصور می شود اجداد ما میوه هایی که در آفتاب خشک شده و از شاخه افتاده بودند را چشیده اند و پس از پی بردن به مزه ی شیرینی اش، آن را کشف کرده اند. شواهد نشانگر آن است كه کشمش اولین بار دو هزار سال قبل از میلاد، توسط مصریان تولید شده است. کشمش به طور خاص در نوشته های باستانی نیز ذکر شده و نشان می دهد که از کشمش، علاوه بر مصرف خوراکی، برای معالجه بیماری ها و حتی پرداخت مالیات هم استفاده می شده است.
برای تولید کشمش مرغوب، باید این انگورها خصوصیات خاصی داشته باشند؛ به عنوان مثال، باید زود برسند و راحت خشک شوند. علاوه بر این، باید بافتشان نرم باشد، هنگام نگهداری به هم نچسبند، هسته نداشته باشند و طعمشان دل پذیر باشد. مهم ترین انگورها برای تولید کشمش عبارتند از: انگور یاقوتی ، بی دانه تامپسون،موسکات، فیستا و انگور شاهی (سلطانی).
تاکنون، رایج ترین انگور برای تولید کشمش، انگور بی دانه تامپسون بوده است. برای تولید بیش از نیمی از کشمش های جهان از آن ها استفاده می شود. نود درصد آن ها از کالیفرنیا آورده می شوند. انگور تامپسون برای اولین بار در سال 1872 توسط ویلیام تامپسون پرورش یافت؛ وی قلمه هایی از یک انگور بی دانه انگلیسی را با انگور موسکات پیوند زد و اولین نژاد انگور بی دانه تامپسون را ایجاد کرد. گفته می شود تمام انگورهای بی دانه تامپسون که بعدها پرورش یافتند، از همین گیاه پیوندی به وجود آمدند.
